Pravoslavni vernici 14. septembra obeležavaju praznik Crkvene Nove godine, odnosno datum od kojeg starokalendarska pravoslavna crkva proslavlja početak liturgijske godine. Na isti dan obeležava se spomen na Prepodobnog Simeona Stolpnika. U većini drugih pravoslavnih crkava Crkvena Nova godina počela je 1. septembra.
Tokom istorije postojala su dvoumljenja kada će se obeležavati početak Crkvene Nove godine, pa je tako u Srbiji ona obeležavana u martu sve do vladavine cara Dušana. Na Prvom i Šestom Vaseljenskom saobru smatralo se da je važno da početak Crkvene Nove godine bude u septembru, jer, oko praznika jevrejske Nove godine (Roš Hašana), koja je takođe ovih dana, Isus Hristos, ušavši u sinagogu, oglasio je godinu milosti Gospodnje.
Za ovaj praznik vezuje se mali broj običaja, a za jedan od najvažnijih se oduvek smatrala molitva. Veruje se da se sutra treba pomoliti za dobru, plodnu i radosnu godinu pred nama. Od davnina ljudi se na ovaj praznik mole da Bog blagoslovi „venac godine“ – da sačuva veru, mir, da godina protekne dobro, za gradove, naselja i zaštitu od neprijatelja.
Takođe, upućuje se molitva za pobedu nad krivoverstvom, za plodove zemlje, kišu, zdrav i čist vazduh i za izbavljenje od svih nevolja. Neke porodice u Srbiji proslavljaju Crkvenu Novu godinu kao krsnu slavu, a prema starom običaju ljudi su nekada nosili seme u crkvu da se osvešta jer je ovo period godine kada počinje setva.
Na sutrašnji dan gleda se i kakav je mesec, ako je mlad – žito ce dobro roditi, ali biće rodna i cela godina. Sveti Simeon Stolpnik veoma je poštovan medu zemljoradnicima i ratarima.
