Kada kiša padne na zemlju, posebno nakon perioda sušnog vremena, dolazi do pojave specifičnog mirisa koji se naziva „petrikor“. Ovaj miris kiše nastaje iz različitih faktora.
Glavni uzrok mirisa kiše je kombinacija hemijskih procesa koji se događaju tokom kiše. Kada kapi kiše udare po zemlji ili površini, oslobađaju se određene hemikalije koje su prethodno apsorbovane ili akumulirane u zemlji ili vegetaciji. Neki od tih materijala mogu biti biljni ulja, mikroorganizmi, biljni materijali poput fitoplanktona ili algi.
Kada se te hemikalije oslobode u vazduh usled kiše, dolazi do kombinacije razgradnje biljnih materijala i drugih organskih supstanci. Ovaj proces, koji se naziva „geosmin“, proizvodi karakterističan miris kiše.
Dodatno, prisustvo bakterija i gljivica u zemljištu takođe doprinosi mirisu kiše. Kada kiša padne, vlažnost i vlaga omogućavaju ovim mikroorganizmima da aktivnije obavljaju različite metaboličke procese. Tokom ovih procesa, bakterije i gljivice oslobađaju određene hemikalije koje se takođe mešaju sa geosminom, što doprinosi specifičnom mirisu kiše.
Takođe, osećaj mirisa kiše može imati i psihološki faktor. Pojava mirisa kiše može biti povezana sa emocionalnim ili psihološkim doživljajem, što znači da ljudi mogu povezati taj miris sa srećom, osveženjem ili pozitivnim osećajima.
Uglavnom, miris kiše je rezultat složene kombinacije hemijskih procesa koji se odvijaju tokom padavina i obogaćenja vazduha raznim supstancama koje se oslobađaju iz zemlje, biljaka i mikroorganizama.
